ای رفته ز دل ، رفته ز بر ، رفته ز خاطر...

بر من منگر تاب نگاه تو ندارم!!!

بر من منگر زانکه به جز تلخی اندوه...

در خاطر از آن چشم سیاه تو ندارم!!!

ای رفته ز دل ، راست بگو !‌ بهر چه امشب...

با خاطره ها آمده ای باز به سویم؟؟؟

گر آمده ای از پی آن دلبر دلخواه..

من او نیم...او مرده و من سایه ی اویم!!!

من او نیم... آخر دل من سرد و سیاه است!!!@

او در دل سودازده از عشق شرر داشت...

او در همه جا با همه کس در همه احوال...

سودای تو را ای بت بی مهر !‌ به سر داشت!!!

من او نیم... این دیده ی من گنگ و خموش است

در دیده ی او آن همه گفتار ، نهان بود...

وان عشق غم آلوده در آن نرگس شبرنگ...

مرموزتر از تیرگی شامگهان بود!!!!

من او نیم آری ، لب من این لب بی رنگ

دیری ست که با خنده یی از عشق تو نشکفت!!

اما به لب او همه دم خنده ی جان بخش...

مهتاب صفت بر گل شبنم زده می خفت!!!

بر من منگر ، تاب نگاه تو ندارم

آن کس که تو می خواهیش از من به خدا مرد!!!!

او در تن من بود و ، ندانم که به ناگاه....

چون دید و چها کرد و کجا رفت و چرا مرد؟؟؟

من گور ویم ، گور ویم ، بر تن گرمش...

افسردگی و سردی کافور نهادم....

او مرده و در سینه ی من ،‌ این دل بی مهر

سنگی ست که من بر سر آن گور نهادم!!!!